கும்கி [review]

கும்கி பார்த்தேன்..
முன்பகுதியில் சில தடுமாற்றங்கள் இருப்பினும், தொடர்ந்து பயணிக்கையில் ஓர் ஒட்டுதல் பீரிட்டுவிடுகிறது..
அத்தப் பெரிய யானையையும் மேய்த்துக் கொண்டு, காதலையும் மேய்க்க வேண்டிய மிகப் பெரிய பொறுப்பை எந்த நடிப்பையும் காண்பிக்காமல் இயல்பாக செய்திருக்கிறார் பிரபு மகன் விக்ரம்ப்ரபு...

அந்தப் பச்சை பசேல் வெளிகளினூடே அம்மூவரும் வலம் வருவதும்... ஓர் முரடர்கள் நிரம்பிய கிராமத்துக்குத் தேவையான கும்கி யானையை, தன்னுடைய கோவில் யானை தான் "கும்கி "என்று பொய் சொல்லி ஒப்பேற்றுவதும்.. அதன் நிமித்தமாக அவர்கள் அந்த கிராமத்திலேயே தங்க நேர்வதும்.. அந்தச் சந்திலே நாயகன் காதல் சிந்து பாடுவதும்.. உடனிருக்கிற நபர் "யானை டுபாக்கூர் என்று தெரிந்தால் டின்னுக் கட்டிவிடுவார்களே மொரட்டுப் பசங்கள்" என்று நகைச் சுவையாக பயப்பதும்..
--நழுவுகிற நிமிடங்களை அப்டியே அலாக்காக யானை மீது உட்கார  வைத்து நமக்குப் படம் காட்டியிருக்கிறார்கள்...

இமானின் பின்னணி இசை மற்றும் அவ்வபோது ரீங்கரிக்கிற தெம்மாங்குகள் .. ரியல்லி சூபர்ப்..

கடினமான ஓர் திரைக் கதையை லாவகமாகக் கையாண்டிருக்கிற  பிரபு சாலமனாகட்டும், தனது காமெராவில் ஒளி ஓவியம் வடித்திருக்கிற சுகுமார் ஆகட்டும் .. இந்தக் காலகட்டத்தின் சினிமா உலகத்துக்கு சவால் விடுபவர்கள்..

ஓர் ஆங்கிலபாணி சினிமாவை மிக சுலபமாக நமது கண்முன் நிறுத்தியுள்ளார்கள்... ஆனால் இதற்கென அவர்கள் பட்ட கடின உழைப்பை நாமெல்லாம் மிக சுலபத்தில் அடையாளம் கண்டுகொண்டு வியக்கமுடியும். நன்றி..