நீ
அற்ற இந்தப்
பிராந்தியத்தின்
வெறுமை ..
கற்பனை செய்வதற்கே
கொடியதாக இருக்கிறது..
இப்போது தான்
இந்தப் பிராந்தியமே
நிம்மதிப் பெருமூச்சு
விடுகிறது..
அதிகாலை மார்கழியாய்
புரிபடுகிறது..
கோடையின் வெம்மை..!
கங்கையாய் நனைக்கிறது..
கானல் சிற்றலைகள் ..!!
நீ எழுந்து போய்
விடக்கூடாதென்று
பிரார்த்தனை செய்கிறது
இந்தப் பிராந்தியம்.
உன்னை உள்வாங்கிக்
கொள்கிற புதைகுழிகள்
உருவாகக் கூடுமோ
என்று அரற்றத்
துவங்கிற்று மனது..
எதற்கிந்தப் பதற்றம்
என்றுன் கண்கள்
திரும்பிக் கேட்கின்றன
என்னை..
பிராந்திய வில்லன்
குறித்த எமது
ஆற்றாமையை விளித்தேன் ..
புதைகுழிக்குள்
நீ வர மறுப்பாயோ
என்னோடு?
என்று நீ
கேட்ட போது தான்
'அட.. அதானே'
என்று அமைதியானது
என் மனது.. !!
No comments:
Post a Comment